Motyw Żyda w literaturze

Motyw Żyda

Po zakończeniu II wojny światowej w Polsce zapanował nowy ustrój, który pierwotnie zdawał się być przychylnie ustosunkowany do mniejszości żydowskiej. Jednakże wydarzenia roku 1968 pokazały, że w rzeczywistości było inaczej. Deportacje ludności żydowskiej spowodowały utrwalenie stereotypu Polaków - antysemitów, co jest okrutną ironią historii, zważywszy na fakt, że wśród odznaczonych orderem Sprawiedliwego wśród Narodów Świata najwięcej jest właśnie Polaków. Żydzi zawsze byli bardzo silnie obecni w naszej rodzimej kulturze, tradycja tolerancji, kultywowana na ziemiach polskich pozwalała im częstokroć znaleźć tutaj schronienie przed prześladowaniami religijnymi. Nic zatem dziwnego, że ta obecność Żydów w życiu Polski znalazła swój wyraz także w literaturze.
Bardzo pozytywny obraz Żyda został zawarty w jednym z największych arcydzieł polskiej literatury, w "Panu Tadeuszu" Adama Mickiewicza. Jankiel jest wprawdzie postacią drugoplanową, jednakże scena z jego udziałem z pewnością jest jedną z najpiękniejszych scen w historii polskiej literatury. Jankiel, według Mickiewicza uosabiający polskich Żydów, to człowiek, który choć kultywuje tradycje swej religii, równie wielkim uczuciem darzy swą przybraną ojczyznę, Polskę. Przejęcie sprawami narodu polskiego, troska o dobro kraju, którym Jankiel daje wyraz w swym wirtuozerskim koncercie gry na cymbałach, czynią z niego najprawdziwszego patriotę, zaangażowanego i myślącego o dobru swej ojczyzny. Jankiel bardzo dobrze zna historię Polski, dzięki czemu jego refleksje nad stanem ojczyzny są bardzo celne i aktualne. Na pochodzenie wróżki wskazuje także karczma, której jest on właścicielem, a której malowniczy opis Mickiewicz zamieścił na kartach epopei: "Z przodu jak karczma", "Z tyłu jak świątynia", "...z daleka karczma chwiejąca się, krzywa, podobna do Żyda, gdy się modląc kiwa". Jankiel, Żyd - Polak jest potwierdzeniem tego, że Starotestamentowi cieszyli się ówcześnie na ziemiach polskich wielkim szacunkiem, który odwzajemniali.

Motyw szatana w literaturze

Szatan od zawsze występował w utworach literackich. Jest to byt przeciwstawny Bogu.  To przez niego na świecie jest tyle zła, a ludzie zachowują się tak a nie inaczej. Według biblii na sądzie ostatecznym ma zostać przezwyciężony przez Boga. Bardzo znaną postacią, wręcz trochę komiczną jest Woland jeden z bohaterów powieści „Mistrz i Małgorzata”. Przybywa on do Moskwy raz z całą swoją świtą mając czynić zło. Okazuje się jednak że to co robi jest niczym w porównaniu z systemem komunistycznym panującym w kraju. Wypowiada on słynne słowa „jam jest częścią tej siły, która zła pragnąc dobro czyni”. Najciekawsza http://ezoplaneta.pl

Motyw samotności w literaturze

Samotność jest jednym z najmniej pożądanych uczuć. Każdy pragnie mieć przynajmniej jedną osobę, której będzie na nim zależeć, i z którą będzie mógł dzielić swoje żale i troski. Niestety nie każdemu jest to dane. W literaturze także odnajdziemy bohaterów samotnych. Trzeba zaznaczyć że u niektórych jest to samotność z wyboru a nie konieczności. Bohaterem poniekąd samotnym był doktor Judym. Pomimo iż miał swoją ukochaną, przez ciężkie dzieciństwo i swój idealizm nie był w stanie pogodzić pomocy biednym z miłością. Był wiec ofiarą trudnego dzieciństwa, to przez nie wybrał drogę samotności i nie potrafił cieszyć się życiem.

Motyw przemiany w literaturze

Przemiana, metamorfoza jest to przeistoczenie się bohatera literackiego, prezentującego jedną postawę w bohatera wierzącego w całkiem inne ideały. Przykładem takiej osoby jest Jacek Soplica. Który w młodości był hulaką, lubiącym pijaństwo, i bójki. Był zakochany w córce Stolnika Ewie. Wiedział jednak, iż nie może poprosić kobiety o rękę. Poślubia wiec ubogą szlachciankę, która niekochana przez niego umiera wkrótce po urodzeniu Jackowi syna.  Zrezygnowany Soplica widzi atak Moskali na zamek Horeszków, którym to udaje się odeprzeć atak. W afekcie bierze strzelbę jednego z zabitych Rosjan i zabija Stolnika. Po tym wydarzeniu zostaje okrzyknięty zdrajcom. Po tym wszystkim jednak nie załamuje się lecz zmienia swe życie, wstępując do zakonu i zmieniając imie na Robak. Pomaga walczyć z Moskalami licznie się przy tym narażając. Gdy zostaje śmiertelnie ranny, na łożu śmierci zostają mu przebaczone grzechy popełnione za młodu.